Οι νόμοι περί πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύουν εξίσου από τον πιο νέο και άσημο καλλιτέχνη ως τον πιο διάσημο, από την πιο μικρή τοπική εταιρία δίσκων μέχρι τη μεγαλύτερη πολυεθνική. Οι νόμοι αυτοί φροντίζουν ώστε όλοι όσοι λαμβάνουν μέρος στην παραγωγή μουσικής να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα και να ανταμείβονται για τη δουλειά τους.

Η νομική προστασία στοχεύει στην πραγματική αξία που κρύβεται πίσω από την πώληση ενός ηχογραφήματος, την ανταμοιβή της δημιουργίας και του μόχθου αυτών που δημιουργούν και πουλούν μουσική, και τη στήριξη του δικαιώματός τους να το κάνουν. Η αναλογία συμμετοχής του κόστους κατασκευής ενός CD ή μίας κασέτας στην τελική τιμή είναι ελάχιστη. Η πραγματική αξία έγκειται στα προστατευόμενα δικαιώματα και τη δημιουργικότητα.

Οι δισκογραφικές εταιρίες, διεθνώς, χαρακτηρίζονται από δυναμισμό και επιχειρηματική τόλμη, χαρακτηριστικά που θα ήταν άχρηστα σε έναν κόσμο χωρίς προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας. Επενδύουν δισεκατομμύρια σε νέους καλλιτέχνες, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν θα βρουν την ανάλογη ανταπόκριση από το κοινό και θα αποδειχθούν, από επιχειρηματικής απόψεως, λανθασμένες επενδύσεις. Αναγνωρίζουν όμως την καλλιτεχνική αξία του εγχειρήματος και στηρίζονται στην ύπαρξη αλλά και την εφαρμογή ισχυρής νομοθεσίας προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας για να μπορούν να συνεχίσουν.